Vanaf de tweede helft van de 18e eeuw moderniseert de Nederlandse taal. Voor die tijd wordt de “ui” als “uij” geschreven, maar de schrijfwijze “ui” komt steeds meer in gebruik. n die tijd heb je voorstanders van de nieuwe spelling en de oude spelling, dit vind je nu nog terug in de verschillende schrijfwijzen van onze naam. In 1804 schrijft Matthijs Siegenbeek een verhandeling over de spelling en die werd bepalend voor de invoering van een uniforme schrijfwijze.
Dat zie je ook bij de schrijfwijze van onze familienaam, bij verschillende familietakken komt de schrijfwijze Leguit steeds vaker voor, aan het patroon en de vastberadenheid waarmee deze personen de naam Leguit hanteren is op te maken dat het hier om een bewuste keuze ging. Een paar kinderen van een Leguit noemen zich later toch Leguijt, ook dit geeft aan dat Leguijt of Leguit een bewuste keuze was.
Een goed voorbeeld van deze vastberadenheid is Gerbrand Leguijt van 28 augustus 1793. Hij wordt gedoopt als Leguit en in diverse akten ook vermeld als Leguit, maar hij ondertekent steevast met Leguijt. En dat terwijl zijn broers en zussen zich wel Leguit noemden.
De Zaanse Leguyten
In met name Krommenie wordt de achternaam soms met een “uy” geschreven, van Albertus (Bert) Leguijt ontving ik hiervoor de volgende verklaring: Hendrik Jacob Leguijt, geboren 6 oktober 1901, had een schilderszaak in Krommenie, op het dak van de winkel/werkplaats stond de naam in grote letters als “LEGUYT” geschreven. Deze schrijfwijze is door een deel van zijn kinderen overgenomen, in de burgerlijke stand worden zij echter allemaal vermeld als Leguijt.